Lieve pap

Toen mijn schoonvader, precies vandaag, 3 jaar geleden overleed was er voor mij een ding gelijk duidelijk. Ik wilde spreken op zijn uitvaart. Dat vond ik heel belangrijk, omdat ik wist hoe trots hij was toen ik dat bij oma had gedaan. Ik wilde daarna de tekst ook plaatsen op mijn blog. Maar dat lukte niet en dat heeft me in de periode tot nu enorm in de weg gezeten.

Vandaag wil ik wel mijn verhaal met je delen, zodat het hier een plaatsje krijgt en daarmee dit stukje hopelijk ook in mijn hoofd. De brief die ik op 11 januari 2022 in kleine kring voor heb gelezen..

Lieve pap,

Toen we een maand geleden het bericht kregen dat je naar het ziekenhuis moest en je nog geen 12 uur later in coma werd gebracht had ik niet gedacht dat ik dit nu zou schrijven. Dat idee was überhaupt niet voor te stellen, want een leven zonder jou dat kon niet.

Ik bedoel, met wie moest ik dan gniffelen over of we een ijsje zouden gaan halen na het eten, tegen wie moest ik dan mopperen over de post en wiens zaterdag moesten we dan vullen met talloze klusjes. Ik kon en wilde me het niet voorstellen. En ik denk dat iedereen daar met mij zo over denkt. Er was zoveel hoop en licht. Zuid-Nederland zou geen elektra meer nodig hebben en ik had dit nog niet hoeven doen. Maar toch is het zo en schrijf ik nu met een lach en een traan dit stukje.

8 jaar geleden leerde ik je eigenlijk echt kennen. Een grote beer waar je heel veel tegen kon zeggen en waarmee je heel veel kon doen. Iemand die je heel snel in de familie opnam. Bij jou was je veilig. En met je adviezen en hulp konden wij heel veel aan. Toen we nog samen bij een transportbedrijf in Venlo werkten was jij mijn veilige haven. Samen nog even een koffie’tje/chocomel drinken, de dag en toekomstige nacht bespreken en daarna gingen we weer ieder onze eigen weg. ’s Ochtends controleren of je weer veilig terug was gekomen in Venlo en dan nog wat wijze adviezen toegestopt krijgen, zodat ik de dag weer door kwam.

En die wijsheden gaf je niet alleen bij mij, dat deed je bij ons allemaal. Toen het niet goed met me ging legde jij mij aan de hand van een lieveheersbeestje uit dat je zelf je eigen geluk maakt. Een wijsheid die ik bij ieder lieveheersbeestje dat ik tegen kom herhaal en soms nog wat vaker.

Je was een echt familiemens en dat is goud waard. Familie was het allerbelangrijkste en daar maakte je veel tijd voor vrij. Zo is er op een veel te korte tijd een bomvolle rugtas aan herinneringen ontstaan. Samen op vakantie naar Engeland, waar je ons de mooiste plekken liet zien. Samen op vakantie naar Gran Canaria, waar we dan weer de gekste dingen meemaakten. Of toen we vorig jaar nog het leven vierden in Breskens en daar weer de nodige avonturen bij kwamen.

Of gewoon gezellig samen zijn op de camping of thuis. Het klussen in de garage, darten in de dartkamer of weer iets oplossen op de telefoon. Het keuren van lekkernijen, samen satésaus brouwen, samen muziek luisteren, samen zingen, met de vingers trommelen op de tafel of de uitslag van Fortuna Sittard analyseren. Al die keren dat we naar elkaar zwaaiden als jij in Roermond aankwam en ik op de bus wachtte om naar Venlo te gaan. En dat we dan nog even een appje stuurden met weltrusten en fijne dag.

Of die keer dat ik voor het eerst van m’n werk met m’n eigen auto naar huis reed. Ik schoot achter een vrachtwagen vandaan op de linkerhelft, omdat ik hem nog even snel in wilde halen. En ik toen zo de neus van jouw Mercedes tegemoet zag komen. Oeps! Dat was niet zo slim. Het was een van de momenten waarbij je volgens mij je hart vasthield en waar we later nog lang over hebben gelachen. En zo zijn er nog talloze andere herinneringen die we samen hebben gemaakt en waar we met heel veel liefde op terug kijken.

Het is niet te bevatten dat iemand zoals jij na zo’n oneerlijke strijd deze wereldbol heeft moeten verlaten. Dat je nu alleen nog verder leeft in ons hart en onze herinnering. Dat er niet nog talloze herinneringen bij mogen gaan komen. En de vele plannen die je nog had niet meer door jezelf uitgevoerd kunnen worden.

Dankjewel voor je onuitwisbare herinnering, voor je wijsheden, je eigenwijsheid, je grapjes en je liefde! Ik had me geen betere (schoon)pap kunnen wensen.